Det er fint også, når han kjem, legg seg ved sida av meg, stryk meg på ryggen, pratar med bass inn i nakken min, puster meg i øyra. Det er på ein måte fint. Litt.
Eg likar det også, at han vil komme, at han kjem. Han prøver jo, vil. Iallfall litt. Og det er fint.
Han kjem, han går. Og kvar gong han har vore her vaskar eg sengetøy.
