Det er fint også, når han kjem, legg seg ved sida av meg, stryk meg på ryggen, pratar med bass inn i nakken min, puster meg i øyra. Det er på ein måte fint. Litt.
Eg likar det også, at han vil komme, at han kjem. Han prøver jo, vil. Iallfall litt. Og det er fint.
Han kjem, han går. Og kvar gong han har vore her vaskar eg sengetøy.
torsdag 3. november 2016
mandag 11. januar 2016
Lykke
Det må vera stabilt.
Må vera bra. Roleg. Energisk. Ut av det blå. Akkurat som venta.
Det må vera trygt. Og litt farleg. Mest av alt skummelt. Å trå uti. For å vera glad.
Risiko. Å ta handa di. Kjenne etter om du held henne fast. Eller om du trekker deg vekk frå meg.
Og så endar alt i ei latterkrampe. Du spør kvifor eg ler.
Og eg ler.
Så få timar sidan tårene rann. No ler eg. Og eg vil ikkje stoppe.
Me har akkurat byrja. No er det lykke. Det gjer det heile verdt det.
Må vera bra. Roleg. Energisk. Ut av det blå. Akkurat som venta.
Det må vera trygt. Og litt farleg. Mest av alt skummelt. Å trå uti. For å vera glad.
Risiko. Å ta handa di. Kjenne etter om du held henne fast. Eller om du trekker deg vekk frå meg.
Og så endar alt i ei latterkrampe. Du spør kvifor eg ler.
Og eg ler.
Så få timar sidan tårene rann. No ler eg. Og eg vil ikkje stoppe.
Me har akkurat byrja. No er det lykke. Det gjer det heile verdt det.
Abonner på:
Innlegg (Atom)