Det må vera stabilt.
Må vera bra. Roleg. Energisk. Ut av det blå. Akkurat som venta.
Det må vera trygt. Og litt farleg. Mest av alt skummelt. Å trå uti. For å vera glad.
Risiko. Å ta handa di. Kjenne etter om du held henne fast. Eller om du trekker deg vekk frå meg.
Og så endar alt i ei latterkrampe. Du spør kvifor eg ler.
Og eg ler.
Så få timar sidan tårene rann. No ler eg. Og eg vil ikkje stoppe.
Me har akkurat byrja. No er det lykke. Det gjer det heile verdt det.
